دکستروز آبدار Dextrose monohydrate

توضیحات

دکستروز ماده ی قندی به دست آمده از ذرت است که به صورت صنعتی از اثر حرارت، اسید یا آنزیم ها بر نشاسته ذرت و هیدرولیز شدن کامل آن تولید می شود. در بازار ایران دو نوع دکستروز وجود دارد:

1) دکستروز مونو هیدرات یا همان آب دار که دارای نه درصد آب کریستالیزه است و ظاهری کریستالی، سفید و پودری دارد و بی بو است و دارای بیشترین کاربرد است.

2)دکستروز خشک که ظاهری پودری بلوری شکل دارد، دارای طعم شیرین است و حاوی حدود نیم درصد اب کریستالیزه است.

از لحاظ کاربرد تجاری، شربت ذرت که مخلوطی از گلوکز، دکسترین و دیگر قندها را داراست، گلوکز نامیده می شود و به گلوکز خالص، دکستروز گفته می شود. این ماده به طور مستقیم و کاملا از طریق مخمرها تخمیر داده می شود، لذا به صورت گسترده در محصولاتی هم چون نان که فرآیند تخمیر دارند استفاده می شود. هم چنین این ماده معمولا به عنوان یک عامل شیرین کننده در غذاهای بسته بندی شده و فرآورده های غذایی به علت قابلیت دسترسی گسترده آن مورد استفاده قرار می گیرد. این محصول دارای طعم خوش و “خنک کننده” است در نتیجه غذاهایی را که برای شیرین کردن از آن استفاده می شود، طعم می بخشد. این محصول به منظور افزایش و تثبیت رنگ آمیزی مواد غذایی، و هم چنین برای افزایش زمان نگهداری مواد غذایی بسته بندی شده مورد استفاده قرار می گیرد.

کاربردهای غذایی دکستروز : دکستروز می تواند در بعضی از غذاها یا نوشیدنی ها به منظور بهبود عملکرد فیزیکی استفاده شود. هم چنین می تواند درغذاهایی مانند گوشت های خشک شده استفاده شود. این ماده به منظور شیرین کردن غذاها به آن ها اضافه می شود و حتی گاهی اوقات به عنوان یک پرکننده یا عامل سازنده استفاده می شود. این محصول در سس ها، مخلوط های کیک، آب نبات، نوشیدنی های انرژی و دسرهای یخ زده استفاده می شود. حتی ممکن است در غذاهای خوشمزه ای مانند گوشت خالص، غذاهای کنسروی، سبزیجات، ترشی و تره فرنگی وجود داشته باشد. ممکن است یک غذای خاصی حاوی این ماده نباشد زیرا ممکن است بر روی ی برچسب آن غذا، تحت نام های دیگری هم چون قند ذرت، شکر گندم، شکر برنج، دکستروز مونوهیدرات، D-گلوکز، قند انگور و دکستروز آنیدرا ظاهر شود.